جو انگیزشی مربی، نیازهای روانشناختی، انگیزش درونی و مشارکت ورزشی مداوم در دختران نوجوان ورزشکار

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین جو انگیزشی ایجاد شده توسط مربی، رضایت‌مندی از نیازهای روان‌شناختی پایه، انگیزش درونی و تداوم مشارکت ورزشی در دختران نوجوان ورزشکار بود. جامعه آماری، شامل دختران نوجوان ورزشکار شهر تبریز بود که در سال 92 به طور منظم در رشته‌های ورزشی مختلف فعالیت می‌کردند. 204‌ نفر به طور تصادفی به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های رضایت‌مندی از نیاز روان‌شناختی در ورزش، مقیاس جو انگیزشی، مقیاس انگیزش ورزشی و قصد تداوم مشارکت ورزشی استفاده شد. در تحلیل داده‌ها، از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد جو انگیزشی تکلیف‌محور، ارتباط مثبتی با رضایت‌مندی از نیازهای روان‌شناختی پایه دارد. در‌حالی‌که جو خود‌‌محور، شاخص پیش‌بین منفی معنا‌داری از نیاز پایه ارتباط ادراک شده (β=-0.25, P˂0.01) بود. جو تکلیف‌محور، شاخص پیش‌بین غیر مستقیمی از انگیزش درونی (β=0.5, P˂0.01) و قصد تداوم مشارکت ورزشی (β=0.13, P˂0.01) دختران نوجوان بود. رضایت‌مندی از نیازهای پایه نیز، شاخص پیش‌بین معنا‌داری از انگیزش درونی و قصد تداوم مشارکت ورزشی بود. نتایج این پژوهش بیانگر نقش مهم مربی به عنوان یک عامل تاثیرگذار بر انگیزش درونی و تداوم مشارکت ورزشی دختران نوجوان ورزشکار بود. بر طبق نتایج، پیشنهاد می‌شود مربیان بر جو انگیزشی تکلیف‌محور تاکید کنند